The final chapter: het derde en laatste continent!!

Mexico (mehico)
Zodra we voet aan land zetten, hebben we geen idee wat we kunnen verwachten. We hebben veel gelezen over criminaliteit, veel gezien over de verschillende kartels en wat waarschuwingen van familie gehad over veiligheid, dus we beginnen met een dubbel gevoel aan onze reis door midden Amerika. 

En alle waarschuwingen en berichtgevingen zijn enigszins gegrond, zodra we door Mexico City wandelen zien we elke 2 minuten een politie auto voorbij rijden. Elke 5 minuten is dat er een met de sirenes aan. Bij winkelcentra staan beveiligers met grote wapens en kogelvrije vesten, en onderweg zien we enorm veel militaire eenheden op of langs de weg. Om ons verblijf in te komen, moeten we eerst twee sloten ontgrendelen. Een code voor de buitendeur, dan een code voor de tussendoor, en dan hebben we nog een sleutel voor ons eigen verblijf. Het is enorm goed beveiligd, en dat zal zo zijn redenen hebben. 

Maar wat wij ook hebben geleerd in de eerste 2 weken van onze reis door Mexico, is dat zolang je niet brutaal, onbeschoft of vervelend wordt, en bepaalde buurten vermijdt, je een ontzettend leuk, super kleurrijk, muzikaal  en gezellig land te ontdekken hebt. 

Elke stad in Mexico heeft een centraal plein, de zocalo. Hier vind je vrijwel altijd een Mexicaanse band, gitarist, zanger of draai orgel, en kom je er in de avond dan zie je soms ook wat mensen dansen. In de steden zie je in de drukkere straten elke 100 meter een schoenpoets karretje staan; omdat leer zo populair is hier, is schoenen poetsen iets wat nog heel veel wordt gedaan. De persoon in kwestie gaat op een hoge stoel zitten, krijgt een krantje om te lezen, terwijl de schoenpoetser op een krukje zijn of haar schoenen poetst. Een raar gezicht wel.. 

Foodwise.. 
Het land van de mais, waarbij zo'n 90% van het dieet een maisbasis heeft. Als ontbijt is het bijvoorbeeld gebruikelijk om eieren, bonen en kaas te eten met maistortillas. Voor de lunch en het diner heb je een enorm groot aanbod aan maisproducten; van tostada's (soort taco's zoals we die in Nederland kennen, de krokante variant) tot taco's (zachte maistortillas's), empanadas (gefrituurde maisdeeghapjes), gordita's (gefrituurde grote maistortillas's) en tlayuda's (grote geroosterde maistortillas's), en dan zijn we vast de helft nog vergeten. Als snacks vind je popcorn, dorilocos (maischips gevuld met salsa, groentes en kaas) en esquilles (gekookte mais met room, mayonaise en kaas) vrijwel op elke hoek van de straat. Het is zelfs zo, dat als een item op het menu NIET is gemaakt van mais (maar bijvoorbeeld van tarwebloem), dit erbij geschreven staat. Omgekeerde wereld voor ons, maar heerlijk voor Eline, want ze heeft elke dag heel veel keuze. 

Qua inhoud zijn de meeste gerechten op basis van vlees, en dan met name varkensvlees. Hier en daar vind je ook wel kip en als je erom vraagt kan je gelukkig ook vaak wel vegetarisch eten. Roshan probeert van alles uit en wordt verliefd op de taco pastor; een taco gevuld met varkensvlees van een kebab. 

In Mexico zien we enorm veel overgewicht. Niet gek als je kijkt naar de maaltijden.. veel gerechten worden bereidt met reuzel en daarna rijkelijk belegd met veel vlees, een grote laag kaas en soms nog wat room. Veel wordt gefrituurd en bijna nergens wordt groente bij geserveerd. Met andere woorden: veel vet, weinig vitamines. En dan zijn de porties vaak ook redelijk groot.. een Mexicaans ontbijtje bijvoorbeeld, delen wij. Het is zo groot, dat wij er onze beide magen mee kunnen vullen. 

Rondreizen

We reizen door Mexico met normale bussen. Over het algemeen zijn deze altijd op tijd en goed geregeld. Helaas is reizen in Mexico niet meer zo goedkoop, maar goed as they say: quality is money! Het landschap van Mexico is prachtig. De bergen zitten vol met cactussen en het varieert tussen een heel droog landschap tot een heel groen landschap.

In de grotere steden hebben we OV netwerken ontdekt: bussen, metrobussen en metro's. In de kleinere steden ontbreekt dit en reis je van plek naar plek met een uber, of (de lokale manier) een gedeelde taxi (taxi collectivo). Hiervoor betaal je een vaste prijs op een vaste route ongeacht waar je in of uitstapt, en vaak is dit niet meer dan €1 per persoon. Dit betekend wel dat je soms met een paar anderen opgepropt in een autootje of met veel anderen opgepropt in een busje zit.. Maar het voelt niet beklemmend. Iedereen die instapt groet de rest met Buenos dias en het lijkt er heel respectvol aan toe te gaan in de collectivos. 
We reizen van de hoofdstad Mexico City naar Puebla > Oaxaca > Selina Cruz > Tuxtla > San Cristobal > Guatamala.  

We hebben enorm veel indrukken opgedaan en een paar leuke uitstapjes gemaakt. 

1. Piramides van Cholula
2. Monte Alban
3. Netflix food tour
4. Arcetete NP
5. Inheemse dorpen en families 

​​​​​​Puebla & piramide van Cholula 

In Puebla, de tweede stad die we bezoeken, zijn de mensen heel erg klein. In de omgeving van Puebla zit de piramide van Cholula, helaas gesloten als wij aankomen. We besluiten te eten bij een straathoek restaurantje waar het erg druk is, overigens een tactiek die we door onze hele reis maar vooral hier in midden Amerika toepassen! Als het ergens vol zit of staat met locals, then it's gotta be good! (En als er elke dag zoveel mensen komen eten, dan betekend dat dat ze terug komen, en dus geen voedselvergiftiging oplopen, it's gotta be safe!). Dit straatrestaurantje in Puebla met de naam colonial bestaat al 49 jaar lang en wordt gerund door een familie. Je zit op barkrukken in de buitenlucht langs de drukke autoweg, en oma is duidelijk nog de baas. Kleine oma bemoeit zich graag met alles, maar de werknemers accepteren het allemaal zonder discussie! Zodra wij plaatsnemen wilt ze er duidelijk alles aan doen dat wij een goede ervaring hebben, zo voert ze hele gesprekken met ons.. waar wij bijna niets van verstaan. Ondanks dat haar zoon haar al een paar keer heeft verteld dat we Engels spreken, ze blijft lekker door babbelen. Als ze doorheeft dat Eline haar broodje op het bord niet aanraakt, pakt ze hem van het bord en snijdt ze hem door de helft, zodat we hem kunnen delen, ongevraagd haha. En als we klaar zijn om te betalen, vraagt ze of we houden van beef. Nee, zeg ik.. vervolgens loopt ze weg en komt ze terug met een taquita met varkensvlees (van het huis), enigszins teleurgesteld dat ik daar ook nee tegen zeg.. We nemen hem mee zodat Roshan er later van kan smullen en dan vraagt oma om een knuffel. Eline geeft haar een dikke knuffel en achteraf moeten we heel erg lachen om bemoeizuchtig omaatje die waarschijnlijk al meer dan 50 jaar in dit bedrijfje zit.. een authentieke ervaring!

Monte Alban & Oaxaca 

Monte Alban: een van de best bewaarde Maya ruïnes in Mexico!

Na een aantal dagen in Oaxaca besluiten we naar Monte Alban te gaan. Veel van de Maya/Azteken ruïnes zijn door natuurrampen of de komst van de Conquistadors aka de Spanjaarden verwoest of verloren gegaan. Monte Alban is een prachtige uitzondering op de regel.

Na 30 min met de auto een steile weg op te hebben gereden komen we aan bij het grote complex. Fun fact: bijna elk ruïne complex is hoog in de bergen ontdekt of op een heuvel verheven boven de stad. Wij denken dat dit te maken heeft met het aanbidden van de Zonnegod, om zo dicht mogelijk bij God te staan. 

Het complex is ongelofelijk indrukwekkend als je er bij stilstaat dat de gebouwen, die veel weg hebben van pyramides, 500 tot 1000 BC zijn gebouwd. Met de primitieve technieken die ze op dat moment hadden. Er waren toen nog geen hijskranen ;) 

Elk gebouw blijkt een functie te hebben gehad. Van huizen, tot gebouwen voor officiële plechtigheden(doorgeven van de troon of offers) tot aan grote gebouwen om de doden in tombes te begraven met allerlei spulletjes.

Voor Roshan was nog wel de mooiste ontdekking dat ze ruim 3000 jaar geleden al aan een balsport deden en daar zelfs een speciaal veld voor hadden, geweldig!

De kervingen in de stenen:
Voor een geschiedenis liefhebber zijn de kervingen in de stenen waarbij allerlei beelden worden vastgelegd extra speciaal. Op het complex hadden ze kervingen over periodes van honderden jaren gevonden.

Terug naar Oaxaca:
Oaxaca is een van de grote en belangrijke steden in Mexico. Met de Monte Alban, de grote Zocalo (plein), mooie kerken, kleurrijke straten en vooral heerlijk eten! 

De Zocalo is het belangrijke plein in elke stad wat in de avond volledig tot leven komt. Zodra we daar in de avond lopen om een eet tentje te zoeken horen we overal gezellig muziek uit de speakers komen en zijn er optredens.

Wat betreft het eten weten we ondertussen welke gerechten lekker zijn, maar om ons nog dieper in de Mexicaanse keuken te graven zijn we naar de lokale Markt geweest in Oaxaca.
Op deze markt kan je werkelijk alles vinden wat je wilt! Tapijten, speelgoed, telefoons en alles op het gebied van eten. Zo bijvoorbeeld een heel varkenshoofd of hele grote ronde kazen, honderden knoflookbosjes en duizenden chilies. 

Maar wij kwamen in het specifiek voor de vrouw met de naam: Doña Vale. Bekend in Oaxaca en omstreken om haar Memelas (een Mexicaans gerecht met een overheerlijke geheime saus) en vooral bekend geworden van de Netflix serie "street food Latin America: Mexico".  Dat was ook hoe wij daar terecht kwamen.. een kleine netflix streetfood hunt is in Oaxaca een leuke dagtrip! 
Eline heeft gesmuld! 

Om het eten weg te spoelen zijn we naar een Mezcal bar geweest. Een Mexicaanse tequila drank in een shot glaasje wat je juist NIET in 1x achter over moet slaan.

We kwamen daar dinsdagmiddag 15:00 binnenhuppelen en de mensen in de bar waren al knetter lam, lieten hun glazen stuk vallen op de grond en brulden mee met de muziek uit de speakers. Iets wat je in NL op een doordeweekse werkdag niet tegen zult komen!

San Cristobal  
Dit bergdorpje is koud, regenachtig, maar ontzettend gezellig. In elke straat zie je ouderwetse kevers, er leven veel inheemse mensen en het is er toeristisch, ofwel met andere woorden: je hebt er veel gezellige restaurantjes en barretjes. Vanuit San Cristobal is het maar een half uurtje naar het nationaal park van arcetete, waar we een indrukwekkende grot bezoeken en een regenachtige wandeling met spectaculaire uitzichten maken. Verder willen we meer leren over de inheemse bevolking dus maken we onder leiding van een gids een dagtocht naar twee inheemse dorpjes. Het voelt enigszins commercieel aan, maar geeft ons wel veel nieuwe informatie. 

De highlight is het bezoeken van een Maya kerk. We mogen er geen fotos of filmpjes maken, maar komen in een hele andere wereld terecht zodra we binnenstappen. De kerk is verlicht met zo'n 800 brandende kaarsjes, waarvan een groot deel op de grond, en de vloer ligt volgestrooid met dennennaalden. Gevaarlijk, denken wij, maar volgens de gids is het nog nooit fout gegaan. De mensen komen hier kaarsen branden, elke kaars staat voor een wens. Hoe meer kaarsen, hoe meer wensen. Voor mij is een vrouw net begonnen aan haar vierde rij van 20 kaarsen, dat zijn veel wensen! Terwijl we ons een weg vinden door de drukke kerk, oppassen dat we niet in een kaarsje stappen, zien we hoe mensen hier offeringen doen. Hele kippen worden geofferd aan de zonnegod, deze kippen gaan levend de kerk in, maar komen er waarschijnlijk niet levend uit. Op de achtergrond wordt kerstmuziek gespeeld. Het voelt een beetje ongemakkelijk hier rond te lopen terwijl de bevolking bezig is met bidden, offeringen en rituelen, maar het maakt grote indruk op ons. 

De markten in Mexico zijn nog heel traditioneel. Als we hier rondlopen, voelt het ook alsof we in een ontwikkelingsland zijn. Vers vlees hangt aan een draadje in de volle zon, voor een paar cent koop je 3 mango's en veel spul (zoals groentes en fruit) wordt vanaf de grond verkocht. Terwijl we een paar meter verderop nog net zien hoe een rat ervandoor rent. Het is dan ook niet gek dat de markt vol zit met vliegen, waarschijnlijk ook ziektes, en van de marktverkopers krijgen we het idee dat ze niet veel geld te besteden hebben. Opvallend is dat op elke markt een plek is waar gokautomaten staan. En deze zijn altijd volop in gebruik. Vaak ruikt het hier naar Frituur en het zal ons niets verbazen als sommige mensen hier de hele dag vertoeven. Casino's hebben we verder nog niet gezien in Mexico, maar zo zie je maar, via de markt zijn er altijd achterweggetjes om toch te gokken! 

Terwijl we in San Cristobal zitten en naar de kaart kijken om te besluiten wat ons volgende bestemming zal zijn, valt het Roshan op dat we dichtbij de Guatamalaanse grens zijn. Hey, dat is een goed idee! Ondanks dat het niet op onze planning stond.. We besluiten onze reis door Mexico af te breken en de mayan route te gaan afleggen door via guatamala en belize terug naar Yucatan, Mexico te reizen. En daar begint het volgende hoofdstuk: Guatamala! 

Guatamala 
Ondertussen zitten we alweer een week in dit land. Ondanks dat Mexico en Guatamala buurlanden zijn, zijn ze totaal verschillend. De straten in Guatamala liggen vol met afval. De mensen hier geven niet zoveel om schone straten, en als ze eten in een zakje kopen gooien ze het zakje na consumptie zo op de grond. Het doet ons denken aan Afrika, daar werd ook alle afval op de grond gegooid, vooral omdat ze daar geen afvalsysteem hadden. Verder zijn er echt enorm veel straathonden. We zien ze eten uit prullenbakken of bedelen op een terras, maar zelfs de domino's pizza lopen ze in om op de grond gevallen etensresten op te eten. Het vervoer gebeurt hier voornamelijk per "chicken bus". Oude omgebouwde Amerikaanse bussen in Zuid Amerikaanse stijl ofwel luide en gezellige muziek, versiersels en veel toeteren. Ondanks dat het niet de meest comfortabele bussen zijn, is het wel HET vervoersmiddel in dit land, en dat maakt het een authentieke manier van reizen. 

In Mexico is nog slechts een klein deel vd inheemse bevolking over. Maar in Guatamala is het overgrote deel van de bevolking nog inheems. En vooral door het afleggen van de Maya route, waarbij we door of langs maya dorpjes reizen, zijn we constant omringd door de indianen. Vrouwen in felgekleurde rokken, shorts en vlechtjes in hun haar, mannen met leren schoenen, een leren riem en een cowboyhoed op. Ze eren hun rituelen en dat zien we, op straat, bij de kerk.. we hebben niet door wat ze doen maar het is iets met vuur, rook en muziek. 

We bezoeken oude ruïnes (zuculeu), lake antitlan met al zijn verschillende gezellige dorpjes, hiken stukjes langs het meer en zijn op dit moment in het strandoord Monterrico.

Meer over Guatamala vertellen we in ons volgend blog. 

Veel liefs, 
Rosheline