Zuid Korea - wat een contrast!

De eerste indruk

De moderne wolkenkrabbers met Koreaanse tekens poppen op als we het metrostation uitlopen. Alles is modern, vrijwel niemand kijkt je aan, en ook vrijwel niemand spreekt hier Engels. 

Google Translate werkt in Korea helaas niet goed, en Google maps is geblokkeerd (we kunnen de kaart niet downloaden, noch een route uitstippelen), dus om onze weg hier te vinden zonder de bordjes te kunnen lezen of vertalen en zonder hulp te kunnen vragen, is best even een uitdaging! 

Maar het voelt aangenaam en veilig. We lopen langs winkeltjes en marktkraampjes en proberen te begrijpen wat ze er verkopen. Het voelt heel anders dan het Azië dat we tot nu toe hebben gezien. We zien eigenlijk geen armoede, enkel schone straten en verzorgde mensen en merken dat we in een ver ontwikkeld land terecht zijn gekomen. 

Een paar dingen vallens ons direct op. De winkels en restaurants zijn heel schoon en minimalistisch (hoe minder spul, hoe beter). De bevolking is over het algemeen heel dun, en bij de vele metrostations zie je vrijwel nergens roltrappen of liften. Wel zijn er heel erg veel trappen, best goed eigenlijk, zo wordt je verplicht tot meer beweging! 
Verder zijn de handdoeken in elk hotel echt mini, formaat voetenmatje, maar blijkbaar is dat heel normaal hier. 

De stad verkennen 
In Seoul bezoeken we Bukchon hanok village, een traditionele Koreaanse wijk met oude bouwstijl, midden in een stad vol met skyscrapers. Veel mensen lopen hier in oud Koreaanse klederdracht voor de "perfecte foto", deze klederdracht kan je huren voor een (paar) uur. 

Verder gaan we naar Myeong-dong walking street voor street food, waar ze echt van alles verkopen. Van gefrituurde mini krabbetjes tot sate's met ricecakes, gyoza's, allerlei soorten fried chicken en kreeftstaarten.. 

En we bezoeken het paleis. In het museum zien we welke vorsten er hebben geregeerd en eenmaal buiten bij het paleis zijn we net op tijd voor de wisseling van de wacht. Een kleurrijk en muzikaal spektakel van 20 minuten. Het paleis is prachtig en precies zoals het beeld dat wij van Korea hadden. 

Ook gaan we naar een lunchbox cafe. Een superleuk concept, waar je voor €7 een lunchbox + 20 muntjes koopt die je bij verschillende kraampjes (een stuk of 30 kraampjes) kunt inwisselen voor eten. Zo kunnen we van alles wat proberen, en vullen wij onze lunchbox o.a. met sushi, Korean fried chicken, opgerolde ei en gebakken rijstnoodles. 

Ook hebben we geluk, want net als wij in Seoul zijn wordt boeddha's verjaardag gevierd met een lampionnenoptocht. Allerlei grote praalwagens met lichtjes, veel gedans en muziek. Het valt ons op dat ondanks dat er enorm veel toeschouwers zijn, niemand schreeuwt, iedereen is stil, rustig en beheerst. De enige personen die wel schreeuwen, blijken toeristen te zijn haha! Wel wat anders dan een optocht in Nederland.. 

Uitstapje met Zenzi 
Het nichtje van Roshan, Zenzi, studeert in Seoul, dus uiteraard hebben we gemeet en een superleuk dagje samen doorgebracht met deze Seoul expert! We zijn naar de War Memorial gegaan en bezochten het museum. Zenzi is heel enthousiast over de geschiedenis en wist hier veel over te vertellen. Het museum geeft een goede kijk op de oorlog tussen Noord en Zuid Korea. Daarna zijn we gaan lunchen in de stad. Juist omdat Zenzi al een paar maanden in Seoul woont kent ze de beste tentjes met lokaal eten, zoals dit gerecht: Dalkgalbi. Een rode pittige saus, gevuld met kip, kimchi en gesmolten mozzarella, geserveerd in een grote bakpan op tafel. En optioneel met rijst. We wandelen nog even een Korean photobooth in, waar je jezelf kan opleuken met accesoires en daarna de gekste foto's kan schieten, iets wat hier heel populair is! Na een wandeling door het park op de berg sluiten we af in een bibimbap restaurant, met de lokale gefermenteerde wijn, best lekker! 

The food
In Korea eten we uitzonderlijk veel Korean Fried Chicken. Het originele recept is namelijk glutenvrij! Je hebt in Korea eigenlijk drie type restaurants: visrestaurants, vleesrestaurants en chicken restaurants. Waar je in de vleesrestaurants geen kip kan vinden maar wel elk ander soort vlees.. Wordt bij de chicken restaurants, je raad het al, niets anders dan fried chicken geserveerd. En hier hoort altijd bier bij! Je zult dus nooit mensen ergens kip zien eten zonder dat er ook bier op tafel staat!

Ook wordt bij vrijwel elk gerecht kimchi geserveerd. Gezuurde kool of radijs om de pittige smaak in je mond te verlichten. Het eten wordt graag of heel pittig, of heel zoet gemaakt. Een middenweg (beetje pittig, of beetje zoet) kennen ze eigenlijk niet. In de winkel verkopen ze bijvoorbeeld alleen zoete popcorn, geen zoute. En chips heb je ook in een zoete of pittige variant, altijd afwachten wat je krijgt als je het zakje openmaakt! (Kun je het voorstellen: je koopt dorito's maar bij je eerste hap kom je erachter dat het zoete chips is? Dit is zenzi overkomen.. true story! Haha).

En als je in Korea bent, moet je natuurlijk een bibimbap eten! Dat wordt hier standaard geserveerd met tartaar (rauw vlees), dus toen we vroegen om bibimbap zonder vlees waren we enigszins verbaasd toen het op tafel werd geserveerd MET vlees. We horen van Zenzi dat dit heel vaak gebeurt. De ober heeft ons waarschijnlijk niet goed begrepen, maar in deze cultuur is het ongebruikelijk om nee te zeggen, dus zeggen ze overal ja op. Nadat Eline de tartaar eruit gevist heeft is het genieten van dit bakje gevuld met rijst, ei, tauge, wortel, champignons en sla met een sausje. 

De cultuur
1. Streven naar perfectie
In Zuid Korea is een heel hoog zelfmoordgehalte doordat men hier heel erg streeft naar perfectie. Op meerdere plekken hebben we gezien dat er alles aan wordt gedaan om zelfmoord te voorkomen. Zo staan er hoge hekken bij de metrohalte, die pas opengaan als de metro er daadwerkelijk al staat. Bij hoge gebouwen staan er ook hoge hekken voor, zodat je er niet uit of af kan springen. 

Door het streven naar perfectie wordt er schijnbaar heel veel plastische chirurgie uitgevoerd. Vooral in het zakendistrict gangnam! Hier en daar zagen we een verdwaald pleistertje op vers gecorrigeerde oogleden of neus, maar verder is het ons niet echt opgevallen. 

En in de selfie booths worden de foto's automatisch bewerkt met een filter. De filter maakt je gezicht perfect en lichter van kleur, allemaal aangepast volgens de beauty normen hier. Toen we dus uiteindelijk de foto's uitgeprint kregen, schrokken we een beetje hoe bleek we waren na 7 maanden reizen door de zomer! Gelukkig was het de filter.. niet ons! 

2. Drink- werkcultuur
In Zuid Korea heerst er een hele sterke drink-werkcultuur. Heel de dag hard werken, savonds veel drinken, en de volgende dag herhaalt dit proces zich weer. Ondanks dat we redelijk wat individuen (ja, echt in hun eentje) zagen die zich op een doordeweekse dag aan het vullen waren met alcohol, gebeurt het nog vaker dat het drinken in een geforceerde setting plaatsvind. Dat een werknemer op donderdag of vrijdagavond verplicht met de baas mee moet om te drinken, en niet kan weigeren. Als de baas het aangeeft, moet je als werknemer luisteren en accepteren.. tegen een baas ingaan zullen ze hier niet snel doen!  

De Aziaten worden overigens wel heel snel dronken 😂. Het is heel normaal als iemand roerloos op de grond ligt, niemand kijkt ernaar op (terwijl wij denken dat ze doodgaan), blijkbaar gebeurt het gewoon zoveel! 

3. Houden aan de regels
Er zijn veel ongeschreven voorschriften. Mensen zijn heel erg gepast, houden zich aan alle regels, zullen nooit schreeuwen op straat, gehoorzamen de baas.. all part of the culture. We hebben dan ook geen enkele politiewagen voorbij zien komen, toch wel uniek in een hoofdstad.

4. Veilig
Ook schijnt Seoel heel veilig te zijn. Vrouwen die dronken op straat liggen worden niet lastig gevallen. Wij waren een tasje met spullen vergeten in een (beer & chicken) restaurant en die is keurig netjes voor ons bewaard toen we hem de volgende dag kwamen ophalen. De postbodes leggen pakketjes voor de deur neer als iemand niet thuis is, die pakketjes worden toch niet gestolen. 

Modern en ver in de tijd vooruit
Als we achteraf terugkijken naar het rondreizen door Seoul, kunnen we concluderen dat deze stad over veel dingen goed heeft nagedacht. Neem als voorbeeld het OV systeen. In vrijwel elke supermarkt kan je een OV kaart kopen die je in heel het ov netwerk kan gebruiken. Ondanks dat het de hoofdstad is van Zuid Korea is het in het OV niet heel druk of overweldigend, omdat het OV vrijwel elke 3-4 minuten rijdt. Het bedrag dat je per ritje betaald staat vast, ongeacht de afstand. 
Op het vliegveld heb je verschillende robots. Robots die je helpen je weg te vinden, maar ook robots waar je je bagage op kan leggen. Je scant dan je boarding pass, en de robot loopt met je mee naar de gate. 

De vlucht en incheon island
De dag dat we zouden vliegen naar Mexico, liep behoorlijk in de soep. Eenmaal op het vliegveld horen we dat we zelfs voor een overstap van 1.5 uur in Amerika een (verdomde) esta formulier nodig hebben. We vragen een esta aan en wachten en wachten.. Helaas kregen we dit op de seconde na niet op tijd geregeld en hebben we de vlucht moeten omboeken. Hierdoor belanden we uiteindelijk op incheon eiland, een relaxed kustplaatsje dichtbij het vliegveld, waar we verbleven in een heerlijk hotel. De volgende dag stappen we fris en fruitig in het vliegtuig!

De overstap
Op San Francisco airport is het nog behoorlijk stressen.. we hebben maar 1.5 uur om over te stappen maar de douanecontrole duurt al een uur. Helaas moeten we dan ook nog onze bagage van de band halen en opnieuw door douanecontrole laten gaan.. ze maken het ons niet makkelijk! Als we bij het bagage inleverpunt aankomen worden we verzocht direct door te lopen naar de balie, "I am sorry but you are not going to make it to your next flight in time, you will have to rebook" is de toelichting. Shit! We hadden al even gekeken, en er gaat maar 1 vlucht naar Mexico vandaag, deze MOETEN we gewoon halen. Zeker omdat het pas 11 uur sochtends is op dat moment, we met ons ESTA formulier niet het land inkunnen (enkel voor transfer), en dit dus zou betekenen dat we een volledige dag en nacht op het vliegveld zouden moeten doorbrengen.. Na een zeer korte discussie weet Eline de medewerker over te halen om ons een kans te geven, en rennen we het vliegveld over. De handbagage controle is super druk en we vragen iedereen vriendelijk of we voor mogen en zoals in een Hollywood film gaat iedereen gelukkig opzij! Als we door de check heen zijn hebben we nog 4 minuten voordat de gate sluit, en we moeten er nog heen! We rennen zo hard we kunnen, en komen super uitgeput en bezweet aan bij de gate, waar het personeel begint te juichen, we hebben het gehaald! Helaas was dat niet het geval voor zo'n 30 andere passagiers die de vlucht hebben gemist.. 

Hallelujah! Een paar uur later zitten we, veilig en vermoeid, in Mexico! Viva los tacoooo's haha! To be continued.. 😉

Veel liefs,
Rosheline