Cambodja: you fall in love with it, and then it breaks your heart.

Kracheh    Na de oversteek van Ho Chi Minh (Vietnam) naar Pnomh Penh (Cambodja) trekken we door naar Kracheh, hier begint onze reis in Cambodja.

Dit (snikhete) dorpje in het noordwesten van Cambodja brengt ons in het lokale en rustige Cambodjaanse leven. Er is maar 1 straat waar alles gebeurd: hier vind je restaurants en een lokale markt, waar we onbekende fruitsoorten zien en vragen wat het is en de dame fruit voor ons begint te schillen en we vervolgens gratis mogen proeven (dat is vrij uniek voor Azië, normaal moet je altijd betalen!). Geen grote gebouwen, geen dure restaurants of hotels, alleen maar homestays en guesthouses. Dus ook geen zwembaden om af te koelen.. en met temperaturen van de 38-40 graden, houdt je het niet lang vol op straat. Met andere woorden, we deden er dus niet zoveel en waren vooral aan het chillen en relaxen. Wel sloten we de dagen op bijzondere wijze af: met een bezoekje aan de speciale Irrawaddy dolfijnen in de Mekong rivier, op een kleine 20 minuten rijden van ons verblijf. 

De Irrawaddy dolfijn is een zeldzaam soort die bijna uitgestorven is en je alleen hier nog kan vinden. Voorheen was deze dolfijnensoort hier ook bijna uitgeroeid. Als de lokale vissers hun netten ophaalden uit het water, was er regelmatig een dolfijn in vast komen te zitten, die het dan niet overleefde. Een van de vissers heeft daarop de oplossing bedacht, om van de dolfijnen hun inkomen te maken: het opzetten van een toeristische attractie. Voor 10 dollar per persoon kan je in een vissersbootjes stappen en wordt je een uur lang over het water gevaren, om de dolfijnen van dichtbij te zien. Zo hoeven de vissers niet meer te vissen voor hun inkomen, en blijven de dolfijnen beschermd, ideaal! We hebben daar twee keer een dolfijnentripje gemaakt, met sunset. Het is zo gaaf om zo dicht bij deze beesten te komen, we hebben er beide keren echt ontzettend van genoten. 

De weg ernaar toe was ook een beleving op zichzelf. Je ziet hoe mensen langs de rivier wonen, in huizen op houten palen, kinderen die rennen langs de weg en superblij naar ons zwaaien, koken buitenshuis op kolen.. Overal lopen kippen en honden vrij rond. De houten huizen hebben een heel golfplaat bouwwerk om zich heen ter bescherming van zo’n en regen. De mensen zijn heel erg vriendelijk.

Op de dag van vertrek zaten we te ontbijten aan de Mekong, toen er drie boeddhistische monniken binnenkwamen. Een monnik was heel geïnteresseerd in ons en ging het gesprek met roshan aan. Niet over religie, maar vooral over cultuur e.d. Zit je dan, met je ontbijt, ineens een half uur te kletsen een monnik! 

Kracheh > Pnomh Penh

De hoofdstad van Cambodja. En voor ons een hartverscheurende plek nadat we alles hebben geleerd en gezien over de verwoestende geschiedenis van de Rode Khmer.  De gevolgen van het Rode Khmer-regime en de massamoorden zijn vandaag de dag nog goed zichtbaar als je door de stad loopt.  Naast de zeer trieste bezoeken die we hebben gebracht aan de S21-gevangenis en de killing fields, hebben we ook geprobeerd positieve herinneringen te creëren aan deze plek door culturele hoogtepunten te bezoeken (het paleis, wat pnomh tempel en verschillende markten).

S21 en de killing fields

Beiden hebbeneen enorme indruk achter gelaten.

S21 was een school, een plek om te lachen en een plek voor de toekomst chi land. Tijdens de Khmer Rouge periode van ‘75-‘79 had S21 een hele andere functie, en was het een gevangenis waar Cambodjanen werden ondervraagd. 

Khmer Rouge 

Pol Pot, de Rode Khmer leider, was tegen alles was wat ongelijkheid veroorzaakte. Hij wilde naar een communistische, agrarische staat. Enige vorm van technologie of slimheid werd niet toegestaan. Dus iedereen moest op het land werken, geld werd afgeschaft en het werd ruilhandel, er mocht geen geloof zijn (ook geen boeddhisme), en iedereen moest er hetzelfde uitzien (zelfde kleding, zelfde kapsel, zowel man als vrouw). In het begin werden veel mensen naar de gevangenis gebracht voor ondervraging om te kijken of ze wel achter de Khmer Rouge stonden. Zo niet, werde ze opgesloten en later vermoord. Maar tegen het einde van deze regeerperiode, vertrouwde pol pet niemand meer, dus ook sommige van zijn eigen soldaten niet. Iedereen, mannen vrouwen, kinderen en zelfs baby's werden opgesloten alvorens ze naar de killing fields werden gebracht, waar ze werden vermoord. Het is echt een gruwelijk stuk uit de Cambodjaanse geschiedenis en dit alles heeft zich 40-45 jaar geleden afgespeeld, het is nog zo vers.. echt heel heftig.

In de gevangenis zie je foto’s van de gezichten van de Cambodjanen die opgesloten werden, met ogen die doodsangst uitspreken. 

Ongeveer 15.000 mensen werden vastgehouden, gemarteld, mishandeld en ondervraagd in de S21-gevangenis, voordat ze werden vermoord in een van de grootste massagraven van Cambodja, de killing fields. Slechts 4 kinderen overleefden S21 waarvan we er twee mochten ontmoeten en spreken.  We kochten hun verhaal in een boek en hopen dat ze sterk zullen blijven.  Ze waren zo dapper om met ons en anderen te praten over hun leven als kind in de gevangenis, op de plek waar het allemaal gebeurde. 

In de killing fields zijn verschrikkelijke vreselijke dingen gebeurd.  Als je niet houdt van gruwelijkheden, sla dit stukje dan over en lees verder vanaf Koh rong!

De ‘killing tree’ was een boom op het veld die door de Rode Khmer werd gebruikt om baby's en kinderen te doden. Ze pakten hun benen en sloegen ze met het hoofd tegen de boom, voordat ze ze in de graven gooiden. Je ziet aan de schedels die hier zijn tentoongesteld (meer dan 500 schedels), dat de moordwijze vaak hardhandig, pijnlijk en langdurig was, voor alle andere mensen. Een andere boom diende als luidspreker, heel de dag door werd daar hetzelfde liedje afgespeeld. Dit zodat mensen uit de buurt niet opmerkten wat er hier zich afspeelde, maar voor de mensen die hier werden vermoord is dit het laatste nummer geweest wat ze in hun leven hebben gehoord. Als je door deze velden loopt, zie je nog steeds kleding en menselijke botten uit de grond komen, en ondanks dat het hier ook 36 graden was, gaf deze plek ons koude rillingen.   

Veel respect voor de Cambodjanen die vandaag de dag te maken hebben met de gevolgen van dit deel van de geschiedenis.  

Pnomh Penh > Koh Rong eiland

Zo’n contrast met Pnomh Penh, dit eiland. Want zodra je hier aankomt, vergeet je bijna wat je net allemaal hebt gezien. Een tropisch bounty eiland met parelwitte stranden, helderblauw water en een groene omgeving. Een echt paradijsje! 

We waren van plan hier 2 nachten te blijven, maar zijn uiteindelijk een week gebleven. We vulden onze dagen met:

• Snorkelen
• Zwemmen
• Suppen
• Fietsen
• Wandelen
• Eilandtouren op de scooter
• Barbecuen
• Zwemmen met lichtgevend plankton 

Maar bovenal, vooral heerlijk luieren en genieten van de rust op en een ligbedje op het strand. Het enige waar we ons om bekommerden is wat onze volgende maaltijd zal zijn. 

Op Koh Rong eiland hebben we meer dan 30 prachtige levende koraalsoorten en een stuk of 20 tropische vissoorten kunnen spotten tijdens het snorkelen. 

Maar een echte aanrader om te doen op dit eiland, is zwemmen met lichtgevend plankton. Dit kan slechts op 9 plaatsen op de wereld. Met een bootje varen we in het donker naar een verlaten eiland, krijgen we een snorkelsetje en mogen we een duik nemen in het donkere water. Voor we het weten worden we in het pikzwarte water verlicht door onze plankton vriendjes. Bij elke beweging worden ze actief en geven ze licht, waardoor het in eerste instantie lijkt alsof je eigen ledematen licht geven. Maar, hoe langer je erin zwemt, des te aardiger ze je gaan vinden, ofwel: ze blijven dan echt plakken op je lichaam. Helaas kan zo’n plakkend planktontje kan goed bijten. Toen we dus steekje na steekje voelden zijn we het water weer uitgegaan, met weer een onvergetelijke ervaring achter de rug. 

Zoals in veel landen of steden waar we doorheen hebben gereisd, heeft China ook zijn zinnen gezet op dit eiland. Grote hotels en luxe resorts worden uit de grond gestampt, alsof het niets is. Op dit moment is Koh Rong nog een heel rustig en vrij onbekend eiland, maar we zijn benieuwd hoe dit in de komende jaren zal veranderen. 

Koh Rong > Koh Kong

Jungle trekking: survival of the elements!

Eline wilde na het tropische paradijs op Koh Rong naar de bijna gelijknamige andere stad: Koh Kong. En voor iets heel gaafs: jungle trekking.

Voor de stadse mensen onder ons: Na een boot tour door de Mangroves een volledige dag door de jungle van Cambodja wandelen, opzoek naar watervallen en wilde dieren!

Dit doe we natuurlijk niet alleen (ook wij zijn stadse mensen en zouden het waarschijnlijk geen dag overleven), en we worden dus vergezeld dooreen Engels sprekende Cambodjaanse jungle man.

En (last but not least) we werden vergezeld door een derde jungle trekker, een man(toerist) van 67.

En we gaan op weg en starten in de ochtend met een boottocht door de Mangroves. Na 45 min komen we aan bij een vervallen huisje aan de rivier. De guide legt uit dat hier een Cambodjaans koppel deels woont, om voor hun land te zorgen.

Kan je het je voorstellen? Een klein stukje land aan de voet van de jungle  waar alle wilde dieren leven?

De trektocht begint en intussen is het boven de 30 graden en erg vochtig!

Door alle geluiden die we horen is het een spannend avontuur om door de jungle te lopen. Onze guide geeft ons af en toe wat tips of verteld een verhaal. Na een paar uur lopen komen we bij de watervallen en kunnen een verfrissende duik nemen in het water. Ondertussen maken de guides een lunch klaar op open vuur. De een snijdt het vlees en fruit op een steen terwijl de ander de jungle in loopt en even later terug komt met wat hout voor het vuur! Back to basics it is!

Na deze primitieve lunch is het nog een paar uur door wandelen naar ons eindpunt, vanaf daar is het dezelfde weg terug. Onderweg komen we een plek tegen waar je steenfossielen kan vinden, en met een gids als steenliefhebber en een jungle trekker (Eline) als steenliefhebber, zijn we hier ruim een half uur aan het zoeken geweest. Het eindpunt is een grote plas waar we een verfrissende duik mogen nemen, en onze gids een Python op een van de takken boven het water spot. Hij gooit er een tak naartoe en het is raak! We zien hoe de Python naar beneden valt, zo het water in. Wij denken: snel wegwezen hier!! So of we go. De wolken boven ons lijken steeds donkerder te worden maar “its not gonna rain yet, don’t worry” verzekerd de gids ons. Maar niet iedereen is Piet Paulusma..

Dus als we niet eens 5 minuten later  beginnen aan de terugweg, besluiten de wolken los te barsten. We snijden de plastic fles met een kapmes in 2, gebruiken dit als telefoonhoesje, want zodra het begint te regenen in Cambodja, dan gaat het echt helemaal los! 

Het begint te regenen en gaat steeds harder regenen, de regenjas is binnen een paar minuten zowel van buiten als van binnen zeiknat en de stenen worden steeds gladder. Het komt met bakken uit de hemel en koelt ook ineens flink af, en we moeten nog een hele lange weg terug langs de rivier… 

Niet veel later begint het te onweren en horen we hoe iets verderop een boom door een lichtflits wordt gespleten. Onze guide kijkt even om zich heen of er nergens een boom omvalt onze kant op, en dan lopen we gewoon weer verder, alsof er niets aan de hand is. De onweer is zo dichtbij nu, en de ene na de andere lichtflits schiet voorbij. 

Terwijl we een paar keer uitglijden, in het water belanden (de rivier), en hard ons best doen om niets te breken, worden we steeds angstiger. Vooral Eline, is niet zo snel bang voor iets, maar was op dat moment best wel bang, de combinatie van de stortregen en gladde rotsen, samen met de onweer zo dichtbij, terwijl we langs en onder hoge bomen en langs water lopen.. fijn is anders!! 

En als het stort en giet dan loopt de rivier steeds voller. Langs de rivier gebruikten we de rotsen als looppad, maar op de terugweg komen we er al snel achter dat een aantal van onze looppaden al ondergelopen zijn en dus verdwenen.. Zwemmen zien we niet zitten met alle rotsen in het water (gevaarlijk), dus pakt onze gids zijn kapmes erbij en besluit om de groene weg te kiezen, dwars door de dichtbegroeide jungle. 

Als je dan denkt dat je het ergste hebt gehad, heb je het fout, want op dit paadje worden we al snel belaagd door de bloedzuigers. Eline spot de eerste op haar voet, en binnen een paar minuten zitten we allemaal vol met die rotdieren die niet dood te krijgen zijn. Ook de gidsen.. 

Gelukkig hebben we ze op tijd door en zijn ze nog redelijk makkelijk te verwijderen. Maar onze derde jungle trekker, de man van 67, komt er iets later (te laat) achter en houdt er een mooie bloedende plek aan over.. oh en hij kwam er pas 2 uur later achter dat er ook nog een in zijn nek zat. We hadden met hem te doen.. hij was aardig van slag.

Als we dan eindelijk weer terugzijn bij het startpunt, worden we beloond met natures finest. Waar we bij start hier uitleg kregen over de verschillende soorten bomen en planten, en nieuwe fruitsoorten proefden die vers uit de natuur werden gekapt, krijgen we nu bij eind een verse kokosnoot en suikerriet. Heerlijk na zo’n tocht! 

We zoeken naar het bootje, om te beginnen aan de terugweg over het water. Met een emmertje schept de gids het vol geregende bootje leeg, op dit moment zijn we zo doorweekt, dat het ons helemaal niets meer uitmaakt of onze schoenen boven of onder water zijn. Zodra de gids het bootje wilt starten, begint het volgende probleem.. de motor is stuk! (Waterschade? Lol). Wat hij ook probeert, hij krijgt hem niet meer aan de praat. “Geen probleem, ik bel iemand, en dan komt er zo gelijk hulp. Maak jullie geen zorgen”, aldus de gids. Die er vervolgens een minuut later achter komt dat hij geen bereik heeft zo ver in de jungle.. shit.. ook dit nog! 

Met een lange houten stok (want nee, er waren geen peddels aan boord) beweegt de andere gids ons naar een stuk ondiep water, waar beiden gidsen vervolgens in het water springen en vanuit het water het bootje verder trekken, totdat er bereik is en ze hulp kunnen inschakelen. En tot overmaat van ramp begint het weer te regenen en donderen.. Gelukkig komt na een half uur hulp en wordt onze boot met een touw vastgebonden aan een andere boot, die ons het water over sleept tot we weer bij vast land zijn, het startpunt. Onderweg mogen we nog genieten van een sunset met dubbele regenboog, en een paar flying fish, het was het allemaal waard..!

Wat zijn we blij als we dan eindelijk weer in het hotel aankomen en een warme douche kunnen nemen. Het was een zware, maar onvergetelijke dag!! 

Last stop: Siem Reap 

Eigenlijk ging het vooral om de tempels van Angkor Wat. “Deze plek is magisch tijdens zonsopgang”, werd ons verteld, dus we waren er al om 5 uur in de ochtend. Wat ooit een stad was, is nu een toeristische plek geworden, waar je met een tuc tuc over het complex rijdt om de verschillende tempels te bekijken. Het was prachtig!

Conclusie Cambodja:

Dit land heeft ons zoveel gemengde gevoelens gegeven. Binnen korte tijd hebben de Cambodjaanse natuur, de vriendelijke en eerlijke mensen en het simpele leven, een speciaal plekje gekregen. Maar door de confrontaties met het gruwelijke verleden, de verschillen tussen arm en rijk, het vele handarbeid en de grote mate aan analfabeten als gevolg van de Khmer Rouge tijd, heeft dit land ons ook echt geraakt.

“You fall in love with it, and then it breaks your heart”. 

Op dit moment zitten we in Maleisië, maar wel een heel speciaal stukje, namelijk in Borneo. Mocht je het leuk vinden, dan kan je via “kaart” op deze website precies volgen waar we zijn (zolang we internet hebben). 

Veel liefs,

Rosheline